- heyvan
- is. <ər.>1. İnsanı çıxmaqla hər cür canlı məxluq. <Qaçay:> Atalar deyib ki, heyvan iyləşə-iyləşə, insan dilləşə-dilləşə yaxınlaşar. Ə. Vəl.. // Bitkilərdən başqa hər cür canlı varlıq. Vəhşi heyvan. Onurğasız heyvanlar.2. Əhliləşdirilmiş dördayaqlı canlı məxluq. Ev heyvanları. Qoşqu heyvanları. – <Qara Kərəmoğlu:> Bir dəfə bazar ayağında bir dəstə adamın içində heyvanlardan söhbət düşür, biri deyir, camış yaxşı heyvandır, qatığı çox dadlı olur. . M. İ.. Camal kişi heyvanları rahat eləmək üçün tövləyə getdi. Ə. Vəl..3. Yabanı, vəhşi canlı məxluq. Yırtıcı heyvanlar. Meşə heyvanı. Xəzlik heyvan. – <Sitarə:> Meşə qaranlıq, özüm tək, vəhşi heyvanlar. . . C. C..4. məc. Adətən yazıq, fağır, zavallı, aciz uşaq haqqında deyilir. <Məhəmmədağa:> Uşaq sizindir, onun xeyrini siz görəcəksiniz, əbəs yerə heyvan uşağı bədbəxt eləməyiniz, qoyunuz gəlib oxusun. N. N..5. məc. Qanmaz, anlamaz, kobud, yaxud ağılsız, dərrakəsiz adam haqqında. Heyvanın biridir. // Bəzən söyüş məqamında işlənir. <Məşədi İbad:> Görünür ki, heyvan balası dəllək hənanı pis yaxıbdır. Ü. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.